Jim Thompson

Search Results

Web results

Jim Thompson (writer) - Wikipedia

edit data

Librarian Note: There is more than one author in the Good Reads database with this name. See this thread for more information.

James Myers Thompson was a United States writer of novels, short stories, and screenplays, largely in the hardboiled style of crime fiction.

Thompson wrote more than thirty novels, the majority of which were original paperback publications by pulp fiction houses, from the late-1940s through the mid-1950s. Despite some positive critical notice, notably by Anthony Boucher in the New York Times, he was little-recognized in his lifetime. Only after death did Thompson's literary stature grow, when in the late 1980s, several novels were re-published in the Black Lizard series of re-discovered crime fiction.

Thompson's writing ...more

edit data

“ Mademoiselle Fifi” by Guy De Maupassant

“ Mademoiselle Fifi” เป็นเรื่องราวการแก้แค้นของแฟนตาซีในเส้นเลือดคล้ายกับภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของ Quentin Tarantino, Inglourious Basterds (เช่นคนต่ำต้อยในสังคมทำการแก้แค้นผู้ครอบครองต่างประเทศของเธอในช่วงสงคราม) เจ้าหน้าที่ปรัสเซียนสี่คนอาศัยอยู่ในปราสาทที่ถูกครอบครอง โดยการระเบิดงานศิลปะที่มีราคาแพง พวกเขาตัดสินใจที่จะสร้างความสนุกสนานด้วยการเชิญโสเภณีสี่คนมาสร้างความบันเทิงให้พวกเขา ในตอนเย็น Mademoiselle Fifi เจ้าหน้าที่โหดร้ายและซาดิสต์โดยเฉพาะได้เริ่มทำร้ายโสเภณีของเขาชื่อราเชลด้วยการจับเธอและเป่าควันจากบุหรี่ของเขาเข้าไปในใบหน้าของเธอ ในที่สุดเมื่อผู้ชายเมาเหล้าพวกเขาจะเติบโตขึ้นและเริ่มคุยโม้เรื่องชัยชนะเหนือฝรั่งเศส สิ่งนี้ทำให้ผู้หญิงโกรธโดยเฉพาะราเชลที่สังหารมาดิมัวแซลฟิฟิแล้วก็หนีออกจากคุก พวกเขาค้นหาชนบท แต่ไม่สามารถหาเธอได้ นอกเหนือจากการเป็นเรื่องราวการแก้แค้นแฟนตาซี Maupassant ยังต้องอาศัยแบบแผนสัญลักษณ์ อีกครั้งที่เรามีโสเภณีชั้นสูงแสดงให้เห็นถึงอุปนิสัยที่ยอดเยี่ยมของพวกเขาต่อสังคมที่เหลือ ราเชลไม่เพียง แต่เป็นโสเภณี แต่เป็นชาวยิว สัญลักษณ์ที่เห็นได้ชัดคือแม้แต่คนต่ำต้อยที่สุดในสังคมฝรั่งเศส (โสเภณีและยิว) มีคุณธรรมมีความกล้าหาญและมีคุณธรรมมากกว่านายทหารชาวเยอรมันเหล่านี้ มาดมัวแซลฟิฟิและเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ รวบรวมแบบแผนเกี่ยวกับเยอรมัน; เมื่อพวกเขาระเบิดงานศิลปะ Maupassant แนะนำว่าพวกเขาไม่มีความซาบซึ้งในศิลปะหรือวัฒนธรรมและพวกเขาไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าสัตว์ป่าที่ไร้ความปราณีที่ได้รับจากความรุนแรงดื่มมากเกินไปและโสเภณี (ความสุขทางร่างกายมากกว่าสติปัญญา).......translation: “Mademoiselle Fifi” is a fantasy revenge story in the similar vein as the recent Quentin Tarantino film, Inglourious Basterds (i.e. A lowly person in society takes revenge on her foreign occupiers during a war.) Four Prussian officers living in an occupied chateau amuse themselves by blowing up the expensive art. Being cooped up too long after an extended stretch of bad weather, they decide to amuse themselves by inviting four prostitutes to entertain them. At dinner, Mademoiselle Fifi, a particularly cruel and sadistic officer, starts hurting his prostitute named Rachel by pinching her and blowing smoke from his tobacco into her face. Eventually as the men get drunker they grow bolder and start bragging about their victories over France. This enrages the women, especially Rachel, who murders Mademoiselle Fifi and then manages to escape from the officers. They search the countryside, but are unable to find her. Besides being a fantasy revenge story, Maupassant relies strongly on symbolic stereotypes. Once again we have the noble prostitute demonstrating their superior character to the rest of society. Rachel is not only a prostitute, but a Jewess. The obvious symbolism is that even the lowest of the low in French society (a prostitute and a Jew) are more virtuous, brave, and noble than these German officers. Mademoiselle Fifi and the other officers embody stereotypes about German; when they blow up the art, Maupassant is suggesting that they have no appreciation of art or culture, and they’re nothing more than uncivilized brutes given to violence, too much drink, and prostitutes (the bodily pleasures rather than the intellectual ones).

The murmers inside me

The story is told through the eyes of its protagonist, Lou Ford, a 29-year-old deputy sheriff in a small Texas town. Ford appears to be a regular, small-town cop leading an unremarkable existence; beneath this facade, however, he is a cunning, depraved sociopath with sadistic sexual tastes. Ford's main outlet for his dark urges is the relatively benign habit of deliberately needling people with clichés and platitudes despite their obvious boredom: "If there's anything worse than a bore," says Lou, "it's a corny bore."

Despite having a steady girlfriend, a childhood friend, and schoolteacher Amy Stanton, Ford falls into a passionate, sadomasochistic relationship with a prostitute named Joyce Lakeland. Ford describes their affair as unlocking "the sickness" that has plagued him since adolescence when he sexually abused a little girl, a crime for which his elder foster brother Mike took the blame to spare Lou from prison. After serving a jail term, Mike died at a construction site. Lou blamed a local construction magnate, Chester Conway, for Mike's death, suspecting he was murdered for refusing to break the law to enable Conway's schemes.

To exact revenge, Lou and Joyce blackmail the construction magnate to avoid exposing his son's affair with Joyce. However, Lou double-crosses Joyce: He ferociously batters her, and shoots the construction magnate's son, hoping to make the crimes appear to be a lovers' spat gone wrong. Elmer is killed instantly and Sheriff Bob Maples, Lou's mentor, reports that Joyce died after a short stay in a coma. Though Lou believes this means he has gotten away with the crime, county attorney Howard Hendricks becomes suspicious of Lou's version of events, as well as his alibi, and a third person is suspected to be involved. This suspicion falls on Johnnie Pappas, a young minor criminal who Lou has befriended, and to whom Lou gave some of Conway's money, which is revealed to have been marked. Lou is allowed to enter the distressed Johnnie's cell alone in order to reason with him, only to murder him and stage the scene as a suicide. Though many accept that the case is closed, more people begin to suspect Lou of being involved, including the deputy, Jeff Plummer. This also includes Amy, who presses marriage even after a sadomasochistic encounter with Lou begins to convince her that he is hiding a dark side.

A bum injured earlier by Lou attempts to blackmail him, revealing that he eavesdropped on a suspicious conversation Lou was involved in. Lou, seeing a way to tie up multiple loose ends, agrees to bribe him; he also agrees to elope with Amy, who he is planning to murder. On the night the bum returns, Lou beats Amy to death, intending to frame the bum and stage it as a home invasion murder and attempted rape. The bum is killed by Plummer after Lou chases him through town after failing to kill him, and Lou is sedated and put in a hospital. Lou is visited by Plummer and Hendricks in the hospital, both who are now convinced that he is behind all the murders, and Plummer reveals that the weakening Maples killed himself, convinced of Lou's guilt. They show him a letter that Amy had written and intended to give him during their elopement, one which subtly urges him to come clean for his crimes. Lou denies that the letter is incriminating, but Plummer and Hendricks force him into a jail cell, where he is unsuccessfully tortured with audio of Johnnie's voice and pictures of Amy.

Eventually, Lou's attorney arrives and releases him, though he admits that he cannot get Lou out of town. Lou accepts his fate and ruminates on his past, concluding that his hatred and violence, especially towards women, stemmed from a childhood incident involving his old housekeeper molesting him in order to get back at his father, with whom she was unhappily involved in a sadomasochistic relationship; this incident led to him abusing women as a substitute for her and led to his Dementia praecox. Knowing that his fate is sealed, Lou covers the house in alcohol and candles. Eventually, Plummer and Hendricks arrive with a team of police, as well as Joyce, who is revealed to have been alive all along, albeit heavily injured and unrecognizable. Joyce assures Lou that she did not sell him out, and he affirms his affection for her before stabbing her to death. The police fire on Lou, killing him but destroying the house in an explosion in the process. This story by Jim Thompson "The killer inside me"

.Film adaptations

Emmanuelo Kant

Emmanuelo Kant........https://gaicopthong.blogspot.com/...ชีวิตคือการเดินทาง มันเกี่ยวกับการพบและพบปะผู้คนใหม่ ๆ และมี "ช่วงเวลา" ในชีวิตของคุณกับคนเหล่านี้ มันสั้นการสนทนาง่ายๆที่ด้านข้างของถนน หรืออาจเป็นความสัมพันธ์ที่ยาวนานที่คุณมีกับเพื่อนที่ดีที่สุด ในที่สุดมันก็ไม่สำคัญ แต่สิ่งที่สำคัญคือคุณใช้เวลากับบุคคลนั้นอย่างไร
ลองนึกภาพสักวินาทีว่าคุณใช้ชีวิตอย่างไรในขณะนี้ ฉันคิดว่าในทางเทคนิคหากคุณกำลังอ่านบล็อกของฉัน....Translation:: As I mentioned in my previous post, life is a journey. It’s about experiencing and meeting new people, and having a “moment” in your life with these people. It can be short, a simple conversation on the side of a street; or it could be a long relationship you have with a best friend. In the end it doesn’t matter, but what does matter is how you spend that time with that person.
Imagine for a second how you’re living your life right now, in this moment. I suppose technically if you’re reading my blog......Note: Critique of The pure reason....คำติชมของเหตุผลล้วน ( เยอรมัน : kritik เดอร์ reinen Vernunft บน) โดยImmanuel Kantตีพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1781 ฉบับที่สอง 1787 เป็นหนึ่งในผลงานที่มีอิทธิพลมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของปรัชญา [2]นอกจากนี้ยังเรียกว่าคานท์ "วิจารณ์แรก" มันถูกใช้ใน 1788 โดยคำติชมของเหตุผลในทางปฏิบัติและใน 1790 โดยวิจารณ์คำพิพากษา ในคำนำฉบับพิมพ์ครั้งแรกของคานท์อธิบายถึงสิ่งที่เขาหมายถึงโดยบทวิจารณ์ของเหตุผลบริสุทธิ์: "ผมไม่ได้หมายถึงนี้วิจารณ์หนังสือและระบบ แต่คณะเหตุผลโดยทั่วไปในแง่ของความรู้ทั้งหมดหลังจากที่มัน อาจมุ่งมั่นที่เป็นอิสระจากประสบการณ์ทั้งหมด." 

ก่อนที่จะคานท์ก็ถูกจัดขึ้นโดยทั่วไปว่าก่อนที่ความรู้จะต้องมีการวิเคราะห์ความหมายว่าสิ่งที่ระบุไว้ในคำกริยาที่มีอยู่แล้วจะต้องนำเสนอในเรื่องและดังนั้นจึงเป็นอิสระจากประสบการณ์ (ตัวอย่างเช่น "เป็นคนฉลาดเป็นคนฉลาด" หรือ "เกิด คนฉลาดเป็นคนที่ ") ในทั้งสองกรณีการพิพากษานั้นเป็นการวิเคราะห์เพราะมันจะมาถึงที่โดยการวิเคราะห์เรื่อง ก็คิดว่าทุกบางคำตัดสินเบื้องต้นเป็นของชนิดนี้ว่าในทั้งหมดของพวกเขามีกริยาที่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของเรื่องของการที่มันถูกกล่าวหา หากครั้งนี้มีเพื่อให้ความพยายามที่จะปฏิเสธอะไรที่อาจจะรู้จักกันก่อน (ตัวอย่างเช่น "เป็นคนฉลาดไม่ฉลาด" หรือ "เป็นคนฉลาดไม่ได้เป็นคน") จะเกี่ยวข้องกับความขัดแย้ง มันเป็นความคิดจึงว่ากฎหมายของความขัดแย้งจะเพียงพอที่จะสร้างทุกความรู้ก่อน

............Winter

Covid 19

Why should I let the lend

Screech on my life? 

Can't I use my wit as a pitchfork 

And drive the brute off? 

Six days of the week it soils 

With its sickening poison - 

Just for paying a few bills! 

That's out of proportion. 

Lots of folks lore on their wits:

They don't end as paupers.

Covid 19

ทำไมฉันถึงปล่อยให้ยืม

กรีดในชีวิตของฉัน

ฉันไม่สามารถใช้ปัญญาของฉันเป็นโกย

และขับออกจากสัตว์เดรัจฉาน?

 

ดินหกวันในสัปดาห์

ด้วยพิษที่น่ารังเกียจ -

เพียงจ่ายค่าตั๋วไม่กี่!

นั่นเป็นสัดส่วน

ผู้คนมากมายต่างก็มีความเชื่อในปัญญา:

พวกเขาไม่ได้จบลงด้วยความวุ่นวาย

The 'Winter'poetry by William Shakespeare

When icicles hang by the wall,

And Dick, the shephered blows his nail,

And Tom bear logs into the hall. and milk cow

frozen home in pail, When blood is nipp'd and ways be founl

Then nightly sings the staring owl - To whoo; Tu - whit , to  - who a merry note ,

While greasy Joan doth keel the pot,

When all around the wind doth blow,

Then nightly sings the staring owl - To - whoo,

To - whit, To - who

'keel means cool, 'crabs'means crabapples

'"bowl"means the bowl of hot ale

When all aloud the wind doth blow,

Then nightly sings the staring ow - To - whoo,

To - whit, To - who , A merry note

To - Whoo ; To - whit, to - who, A merry note While greesy Joan doth kleen the pot.
When all aloud the wind doth blow, Then nightly sing the staring owl. To - Whoo; to - vwho.

(6) Thon "De Toad"

(6) Thon Nontaz:

Toads

Why should I let the toad work
Squat on my life?
Can't I use my wit as a pitchfork
And drive the brute off?

Six days of the week it soils
With its sickening poison -
Just for paying a few bills!
That's out of proportion.

Lots of folk live on their wits:
Lecturers, lispers,
Losers, loblolly-men, louts-
They don't end as paupers;

Lots of folk live up lanes
With fires in a bucket,
Eat windfalls and tinned sardines-
They seem to like it.

Their nippers have got bare feet,
Their unspeakable wives
Are skinny as whippets - and yet
No one actually _starves_.

Ah, were I courageous enough
To shout, Stuff your pension!
But I know, all too well, that's the stuff
That dreams are made on:

For something sufficiently toad-like
Squats in me, too;
Its hunkers are heavy as hard luck,
And cold as snow,

And will never allow me to blarney
My way of getting
The fame and the girl and the money
All at one sitting.

I don't say, one bodies the other
One's spiritual truth;
But I do say it's hard to lose either,
When you have both.

Philip Larkin :

http://www.poemhunter.com/

'via Blog this'